یکی از مواد اولیه صنعتی ای که به طور عمده ( بیش از نیمی از تولیدات آن ) در صنعت متالورژی استفاده میشود، فلز آنتیموان است. مهم ترین کاربرد این فلز در تولید آلیاژ هاست. آلیاژ های آنتیموان در طی فرآیند انجماد منبسط می شوند، پس به عنوان یک فلز ریختگی ارزشمند خواهد بود. در واقع، انبساط آلیاژ باعث می شود که فلز آنتیموان شکاف های کوچک در قالب های ریخته گری را پر کند. همچنین وجود انتیموان در آلیاژ هایی که دارای سرب و یا مقادیر کمی قلع باشند، سختی و مقاومت مکانیکی آلیاژ را افزایش می دهد. آلیاژ های تشکیل شده را می توان به طور گسترده در صفحات باتری اتومبیل ، فلزات با اصطکاک کم ، گلوله ها ، پوشش کابل ها ، به عنوان سخت کننده سرب در خازن ها و تجهیزات شیمیایی مثل مخازن و لوله ها به کار برد.
آنتیموان همچنین آلیاژ های ضد اصطکاکی به نام بابیت تشکیل می دهد. این آلیاژ در اجزای یاتاقان های ماشین ها کاربرد دارند. از طرفی دیگر، به همراه عنصر قلع، آلیاژ هایی همچون بریتانیا و پیوتر را تشکیل می دهد که برای ظروف بکار می روند. از آنتیموان همچنین به عنوان آلیاژ لحیم کاری بهره می برند. از انواع بسیار خالص و ویژه آن در فناوری نیمه هادی برای تهیه دیود ها و ردیاب های مادون قرمز استفاده می شود. از دیگر کاربرد های آنتیموان می توان به ساخت سقف های کاذب، تزئینات داخلی منازل، سپر های رادیواکتیو (در مقابل اشعه گاما و ایکس مقاومند)، صنایع مهمات و اسلحه سازی، لنز های دوربین، دستگاه های فتوکپی، دستگاه های تلویزیون، فلز ویژه حروف چاپ، تولید دیسک های دیجیتالی (DVD) و فولاد های مغناطیسی را نام برد. یک کاربرد مهم دیگر آن استفاده به عنوان یک تثبیت کننده و کاتالیزور جهت تولید پلی اتیلن ترفتالات می باشد. همچنین به عنوان یک عامل ریز کننده به منظور از بین بردن حباب های میکروسکوپی در شیشه ها (به ویژه صفحات تلوزیون) است.
